Τοποθετημένο σχεδόν εξ ολοκλήρου στις αίθουσες ενός σχολείου, το φιλμ του Ιλκέρ Τσατάκ που έκανε πρεμιέρα στο Πανόραμα της φετινής Berlinale είναι ένα βραδυφλεγές θρίλερ ηθικών διλημμάτων και δύσκολων αποφάσεων.
Η ιδεαλίστρια, ενθουσιώδης δασκάλα Κάρλα Νόβακ, έχει μόλις ξεκινήσει να διδάσκει για πρώτη φορά, σε ένα δημοτικό σχολείο και δείχνει να έχει ήδη χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης με τους νεαρούς μαθητές της, αντιμετωπίζοντάς τους όχι απλά σαν μικρά παιδιά, αλλά σαν νεαρούς ανθρώπους που οφείλεις να σεβαστείς και να ακούσεις.
Ακόμη κι αν όλα δεν είναι τέλεια, τα πράγματα δείχνουν να κυλάνε ομαλά, μέχρι την στιγμή που μια σειρά από μικροκλοπές θα αναστατώσουν το σχολείο κι ένας από τους μαθητές της θα κατηγορηθεί άδικα ως υπεύθυνος. Η Κλάρα, αποφασισμένη να βρει τον αληθινό ένοχο, θα χρησιμοποιήσει την κάμερα του laptop της και το πορτοφόλι της σαν δόλωμα, προκειμένου να κινηματογραφήσει τον κλέφτη εν δράσει και να αποκαλύψει την αλήθεια. Ομως ακόμη κι αν όντως κατορθώσει να βρει ικανές ενδείξεις για το ποιος είναι ο ένοχος, η πράξη της θα έχει απροσδόκητες κι απρόβλεπτες συνέπειες και κάθε απόπειρά της να διορθώσει την αρχική ζημιά, θα την βυθίζει όλο και βαθύτερα σε μια ηθική κινούμενη άμμο.
Πολύ γρήγορα, οι ισορροπίες στο σχολείο θα διαταραχθούν, οι ευθύνες και οι κατηγορίες θα εκτοξεύθούν προς κάθε κατεύθυνση στο γραφείο των καθηγητών, στις αίθουσες τα παιδιά θα στραφούν εναντίων της δασκάλας τους και οι γονείς θα αναζητήσουν ευθύνες. Το δίκαιο παιδαγωγικό σύστημα, οι σωστές πρακτικές, συχνά η ίδια η απλή λογική, θα δοκιμαστούν και θα βρεθούν στα όριά τους, καθώς το σχολείο θα παρασυρθεί στην δίνη ενός (μικρο)σκανδάλου που δεν φαίνεται να έχει εύκολη λύση.
Στημένο πάνω σε ένα εξαιρετικά καλογραμμένο, «αεροστεγές» σενάριο, που να απεικονίζει με αλήθεια και πειθώ έναν σύνθετο μικρόκοσμο, που διέπεται από τους δικούς του κανόνες και συνθήκες, το «Teacher’s Lounge» προβάλλει σαν ένα εξαιρετικό κοινωνικό δράμα που παίζει με τους κανόνες του ψυχολογικού θρίλερ. Σε εμπλέκει με εξαιρετική επιτυχία στο παιχνίδι του να βάζεις τον εαυτό σου στη θέση των ηρώων και να αναρωτιέσαι τι θα έκανες εσύ στη θέση τους, δίχως να προσφέρει εύκολες απαντήσεις, ή ένα καλοβαλμένο βολικό τέλος. Και την ίδια στιγμή με έναν απόλυτα οργανικό τρόπο, προβάλλει τα ερωτήματα που σου γεννά σε μια μεγαλύτερη παραβολή που ξεφεύγει από την σχολικη αίθουσα και μιλά για τις σχέσεις εξουσίας, για το δίκαιο και το σωστό, για την δικαιοσύνη, τους μηχανισμούς της και τον τρόπο που αυτοί εφαρμόζονται.
Χωρίς να παραδίδεται στον εντυπωσιασμό, στον διδακτισμό ή στο εύκολο δράμα, το φιλμ του Τσατάκ εισάγει διακριτικά μια σειρά από σύνθετες αποχρώσεις και ενδιαφέροντα στοιχεία στην ανθρωπογεωγραφία και την κοινωνική διαστρωμάτωση του σχολείου και τα αφήνει εκεί, διαθέσιμα σε όποιον θέλει να τα αποκρυπτογραφήσει.
Και στηρίζεται εξαιρετικά πετυχημένα στις θαυμάσιες ερμηνείες των μικρών και μεγάλων σε ηλικία ηθοποιών του και κυρίως στην απλά ακαταμάχητη ερμηνεία της Λεονί Μπενές, μια ηθοποιού που πρωτοείδαμε πριν χρόνια στην «Λευκή Κορδέλα» του Μίκαελ Χάνεκε και που μετά από μια σειρά από ρόλους στο σινεμά και την τηλεόραση, ξεδιπλώνει εδώ ένα ταλέντο που δεν είναι τίποτα λιγότερο από εντυπωσιακό.
Πηγή: Flix Γιώργος Κρασσακόπουλος